۲۰۱

اتفاقای مزخرف اخیر جدا از تراژیک بودن خودشون یه واقعیت تراژیک دیگه ای رو به من فهموندن.

که تمام این خیال ها ، امیدها و احتمالات زیر یه درصدی ته دلم که گاهی برای دل خوش کنک بهشون پناه میبردم هم همراه اون مسافرا همراه چمدوناشون به هزار تیکه تبدیل شد و تو افق محو شد.

جمع کردم خودمو مثلن

درست لحظه ای که میام یه زندگی جدید و خیال و امید جدید برای خودم بسازم یه جوری میان جلو چشمم

که انگاری کارد فرو کردی تو دلم

این چه دردیه که تموم نمیشه

این چه گره ایه که وا نمیشه