چه بسا دخترایی که خیلی معمولین. نه ظاهر شاهکاری دارن نه قد و هیکلی نه پول نه موقعیت خیلی خاصی که بگی خیلی شاخن
و چه قشنگ عاشقشون میشید و متعهد میشید و مسئولیت میپذیرید.
چرا به من که میرسین میشین یه موجود خوش گذرون بی مسئولیت که رابطه جدی نمیخواین؟
چی در منه که توش کیس فرندز ویت بنفیتز میبینید؟
چه چیزی در من هست که نمیتونید عاشق شید؟
تنها حسی که حالمو بهتر میکنه دیدن شماس که کونتون سوخته که نتونستین مخمو بزنین. دیدن تقلاتون و آخرین تلاشاتون. تنها حس خوب همینه.
چرا تاریخ تکرار میشه؟ چرا همون حرفایی که اون 6 سال پیش به من زد و تو باید به من امروز بزنی؟
خدایا به چی داری میخندی از اون بالا؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر